Je kent het wel. Trouwe supporters langs de velden. Een groot deel van de fans zijn familieleden , vrienden en kennissen. Die zijn ook het meest fanatiek. Zo erg dat soms de arbiters en zelfs hun eigen kind het moeten ontgelden. De meeste daarvan kennen maar twee emotionele standen: punt is goed, geen punt slecht. Zwart – wit. Ook bij het volleybal. Of gejuich voor een score door een volstrekt vrijgespeelde aanvaller die alleen zijn hand maar op de pass hoeft te leggen zonder onderscheid met een punt door speler die in een benarde positie uiterst technisch knap een oplossing gevonden heeft. Mislukt de oplossing nipt, wordt het hem verweten, hij zelfs verguisd. Je kunt ze het meestal niet kwalijk nemen, want gewoon te weinig verstand van het spel. Voor het team is het in sommige gevallen zelfs beter dat die fans thuis zouden blijven. Om ook plaatsvervangende schaamte te voorkomen.

Bij veel spelers zelf is er ook iets van een vergelijkbaar zwart/wit-gedrag. Namelijk bij verlies een unisono: ‘We hebben slecht gespeeld’. Bij verlies met welk spel ook en tegen om het even welke tegenstander. Waarom is er geen nuance in het oordeel? Bij nota bene volleybalspelers die wel verstand van het spelletje hebben. Is hier sprake van opvoeding, van groot geworden met de Vlaamse cultuur?

Op de derde speeldag komt Torhout op bezoek, het nummer een van de ranglijst. Een ploeg met een grote intrinsieke waarde. Met bijvoorbeeld ex-prof Verhelst in het midden. Anekdote: Lang geleden heeft Stefs lief na een match nog om een truitje van de nummer 10 gebedeld en cadeau gekregen …. . In de sport, en zeker in het volleybal, geldt nog altijd de wet dat een ploeg met meer sterren die altijd nog moeten kunnen laten stralen.

Gavere blijkt een leergierige student. Was de vorige match nog als een braaf lammetje gestart, nu vlogen ze er als overtuigde stormrammen in. In de aanval kan hier Gil als een voorbeeld genoemd worden. Zo moet dat zijn. Het loonde direct. Opslagdruk, Stef via 3-mansblok scoren, bij lange rally’s aan het langste eind trekken. Bij 6 – 4 heeft Torhout al drie opslagen gemist, de helft van de Gaverepunten tot dan toe. De opslagdruk van Felco bleek hoog. Hier moeten die van Fluppe genoteerd worden; op dit onderdeel groeit hij wedstrijd per wedstrijd. Nu al met een ware ace.

Tot ver in de set kan Torhout vrijwel geen enkele Felco-opslag degelijk verwerken. De mindere passeur dan thuis Yentl nam geen enkel risico om het midden met Verhelst te bedienen, maar komt niet verder dan snelle steken naar positie 1,2, en 4. Dat gaf Gavere blokkansen, in duo of solo. Vooral de te scherpe op het net bleken een eitje. Hier zien we weer een ploeg die opvallend snel speelt. Veel te snel in mijn ogen. Het niet kunnen passeren van het blok van de tegenstander, zoals in dit geval van Gavere, is er het gevolg van. De lange springers van Torhout kunnen die lengte niet benutten.

Tot 13 – 13 geven beide teams elkaar geen haarbreed toe. Torhout beschikt over slechts twee sterke punten. Een ervan zijn de machtige geplaatste opslagen. En de verdediging van Gavere, waar libero Sven zich in zeer positieve zin onderscheidde, zetten die in mooie recepties om. Dan kantelt het puntengevecht ten voordele van de bezoekers. Vooral door het tweede sterke Torhout-punt: de veldverdediging tijdens rally’s. Soms worden wel drie opeenvolgende aanvallen gepareerd. En dat hakt er mentaal wel een beetje in. Na de time-out bij 13 – 15, wordt bij een van de weinige goede passes Verhelst in de midden bediend, is er nog steeds opslagdruk waaronder nu twee zuivere aces, De wedstrijd kantelt. David plaatst een dubbele wissel die weinig oplevert, en zijn tweede spelonderbreking voor rust. Het setverlies lijkt in de boeken te kunnen bijgeschreven; 15 – 19. En nog geeft Gavere niet op. Een triokillblok op een T-aanval vanachter de drie en een opslagace dwingt de Torhoutcoach bij 18 – 19 tot een time – out. Dan zijn daar ineens zenuwenfoutjes. Na een botsing speelt de rugblessure bij Fluppe zo intens op dat hij gewisseld moet worden. Torhout met zijn ervaring maakt daar dankbaar gebruikt van. De bezoekers laten Gavere na 19 – 23 niet verder komen; 19 – 25.

Gavere laat dit eerste verlies niet aan haar hart komen. We krijgen een kopie van de ruime eerste helft van de eerste set. Zelfs het aantal geforceerde opslagfouten van Torhout blijkt hetzelfde. Nu zelfs 3 op een 4 punten van Gavere. Nog steeds weet Gavere opslagdruk te leveren, waardoor Torhout moeilijk aan aanvallen toekomt. Op een om welke reden ook opvallende timide en met weinig vertrouwen spelende Ewout na, kweten de Gavere-aanvallers zich van hun taak is. Met verve. Desondanks komt Gavere nooit voorbij Torhout: 9 – 10. En dan begint de Torhoutse opslagmachine te renderen, komt de receptie niet meer, en faalt vooral de veldverdediging op legballen van de kleinste bezoekersaanvaller. Een ervaren ploeg zou geen serie hebben toegestaan. Gavere kan geen vuist meer maken. Wanhopig ook omdat de een na de andere aanval door Torhout gerecupereerd wordt. Torhout komt pas na een uur in zijn spel: 19 – 25.

Niet dat Gavere in set drie niets moois liet zien, maar tegen de ervaring van de bezoekers moest Gavere het nu vanaf de start afleggen: 16 – 25. Feitelijk heeft Torhout slechts twee troeven in huis: hun opslagen en spectaculaire veldverdediging. Zo spelen ze geen kampioen.

‘We hebben slecht gespeeld’. Hou op met die slaafse onzin. Er is al tegen drie topteams gespeeld. En op een gedurfde manier. Nationale waardig. Om althans erin te kunnen blijven. Misschien nog met wat meer branie, lef, spelen. Net als in het algemeen Hollanders. Plaatst het Nationale voetbalteam zich voor het WK, roepen alle Nederlanders dat ze wereldkampioen gaan worden. Bluf, voor Vlamingen dikkenekkerige gedrag. Neem van mij aan dat het vooral een pose is, die in de sport vaak wat oplevert. Bij uitschakeling gaat iedereen zonder depressie over tot de orde van de dag. Dat toch ietwat anders is na het verliezen van ook de troostfinale door de rode Duivels in de Nations League.

Het ontbreekt Gavere nog aan wat ervaring. Begrijpelijk. Ook begrijpelijk dat die niet elke week groter wordt. Een nu nog kleinere selectie helpt ook niet. Geduld. Wellicht wel een beetje meer ‘oranje’? De volgende keer hier een paar concrete tips. Van een ervaren tipgever. Gratis.

PuntNL